گردشگری و بومگردی

همه چیز در مورد سپندارمذگان روز عشاق ایرانی

امروز می خواهیم در مورد روز باستانی عشاق ایرانی یعنی سپندارمذگان صحبت کنیم و اینکه واقعا منظور از سپندارمذگان چیست و چرا به این نام خوانده شده است؟ چه اتفاقی در این روز افتاده است که به این نام معروف شده است ؟

البته باید این نکته منفی را نیز در همین ابتدا اشاره کرد که چند سالی است با هجوم فرهنگ غربی به کشورمان آداب و رسوم آن کشورها بر تاریخچه و سنت های مردم ایران قالب شده است ، در صورتی که مردم ایران دارای سنت هایی بسیار زیباتر از کشورهای غربی دارند.سپندارمذگان یکی از این روزهای خوب ما ایرانیان است که تقریبا در حال به فراموشی سپردن است.

اطلاعات کمی در مورد این روز باستانی و اتفاقات پشت پرده آن وجود دارد و کمتر کسی است که بداند در ایران باستان، نه همچون رومیان از سه سده پس از میلاد، بلکه از بیست سده پیش از میلاد، روزی به نام «روز عشق» بوده است.

در واقع ،اسپندگان یا سپندارمذگان یا اسپندارمذگان،برای گرامیداشت و ستایش از زنان و مادران بوده است. از نام های دیگر سپندارمذگان می توان به اسفندگان و مژده گیران نیز اشاره کرد.

جشن روز عشاق ایرانی در روز ۵ اسفند هر سال برگزار می شده است.ایرانیان باستان روز ۵ اسفند را روز بزرگداشت زن و زمین می دانستند.

سپندارمذ فرنام (لقب) ملی زمین است. یعنی گستراننده ، پاک و فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود پناه می دهد.

در زمانه فعلی روز عشق ایرانی را ۲۹ بهمن و عده ای دیگر آن را روز ۵ اسفند می دانند و علت این اختلاف تغییر در تقویم ایرانی است که در زمان ابوریحان بیرونی اتفاق افتاده است.

جشن پنجم اسفند

ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه که در سال سیصدونودویک هجری تألیف کرده است، آنجا که درباره ی جشن های ایرانی سخن می گوید، از جشنی نام می برد که در روز اسفندارمذ در ماه اسفندارمذ، یعنی در پنجم اسفند برگزار می شد.

روز گرامیداشت بانوان

سپندارمذگان، یادمانی بسیار کهن از اسطوره های زایش و باروری است. با توجه به منابع موجود دانسته می شود که اسفندگان در ایران باستان، نه روز زن به مفهوم مطلق و امروزی آن، بلکه روز گرامیداشت زمین بارور و همتای انسانی آن یعنی بانوان بوده است.

آیین جشن اسفندگان، مانند بسیاری از دیگر جشن ها در انحصار هیچیک از اقوام یا ادیان ایرانی نیست و تمامی پدیده های طبیعت و روابط انسانی را در برگرفته است.

آیین های روز جشن سپندارمذگان

در روز سپندارمذگان ،مردان به همسران خود هدیه می‌دادند و مردان نیز زنان خانواده را بر تخت شاهانه می‌نشاندند و از آنان اطاعت می‌کردند و به آنان هدیه می‌دادند. می توان گفت این یک یادآوری برای مردان بود تا مادران و همسران خود را گرامی بدارند و چون یاد این جشن تا مدت‌ها ادامه داشت و بسیار باشکوه برگزار می‌شد همواره این آزرم و احترام به زن برای مردان گوشزد می‌گردید.

برای دیدن مطلب همه چیز در مورد سپندارمذگان روز عشاق ایرانی در وبلاگ چتراتا کلیک کنید.

همه چیز در مورد سپندارمذگان روز عشاق ایرانی

امروز می خواهیم در مورد روز باستانی عشاق ایرانی یعنی سپندارمذگان صحبت کنیم و اینکه واقعا منظور از سپندارمذگان چیست و چرا به این نام خوانده شده است؟ چه اتفاقی در این روز افتاده است که به این نام معروف شده است ؟

البته باید این نکته منفی را نیز در همین ابتدا اشاره کرد که چند سالی است با هجوم فرهنگ غربی به کشورمان آداب و رسوم آن کشورها بر تاریخچه و سنت های مردم ایران قالب شده است ، در صورتی که مردم ایران دارای سنت هایی بسیار زیباتر از کشورهای غربی دارند.سپندارمذگان یکی از این روزهای خوب ما ایرانیان است که تقریبا در حال به فراموشی سپردن است.

اطلاعات کمی در مورد این روز باستانی و اتفاقات پشت پرده آن وجود دارد و کمتر کسی است که بداند در ایران باستان، نه همچون رومیان از سه سده پس از میلاد، بلکه از بیست سده پیش از میلاد، روزی به نام «روز عشق» بوده است.

در واقع ،اسپندگان یا سپندارمذگان یا اسپندارمذگان،برای گرامیداشت و ستایش از زنان و مادران بوده است. از نام های دیگر سپندارمذگان می توان به اسفندگان و مژده گیران نیز اشاره کرد.

جشن روز عشاق ایرانی در روز ۵ اسفند هر سال برگزار می شده است.ایرانیان باستان روز ۵ اسفند را روز بزرگداشت زن و زمین می دانستند.

سپندارمذ فرنام (لقب) ملی زمین است. یعنی گستراننده ، پاک و فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی و گذشت به همه عشق می ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود پناه می دهد.

در زمانه فعلی روز عشق ایرانی را ۲۹ بهمن و عده ای دیگر آن را روز ۵ اسفند می دانند و علت این اختلاف تغییر در تقویم ایرانی است که در زمان ابوریحان بیرونی اتفاق افتاده است.

جشن پنجم اسفند

ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه که در سال سیصدونودویک هجری تألیف کرده است، آنجا که درباره ی جشن های ایرانی سخن می گوید، از جشنی نام می برد که در روز اسفندارمذ در ماه اسفندارمذ، یعنی در پنجم اسفند برگزار می شد.

روز گرامیداشت بانوان

سپندارمذگان، یادمانی بسیار کهن از اسطوره های زایش و باروری است. با توجه به منابع موجود دانسته می شود که اسفندگان در ایران باستان، نه روز زن به مفهوم مطلق و امروزی آن، بلکه روز گرامیداشت زمین بارور و همتای انسانی آن یعنی بانوان بوده است.

آیین جشن اسفندگان، مانند بسیاری از دیگر جشن ها در انحصار هیچیک از اقوام یا ادیان ایرانی نیست و تمامی پدیده های طبیعت و روابط انسانی را در برگرفته است.

آیین های روز جشن سپندارمذگان

در روز سپندارمذگان ،مردان به همسران خود هدیه می‌دادند و مردان نیز زنان خانواده را بر تخت شاهانه می‌نشاندند و از آنان اطاعت می‌کردند و به آنان هدیه می‌دادند. می توان گفت این یک یادآوری برای مردان بود تا مادران و همسران خود را گرامی بدارند و چون یاد این جشن تا مدت‌ها ادامه داشت و بسیار باشکوه برگزار می‌شد همواره این آزرم و احترام به زن برای مردان گوشزد می‌گردید.

برای دیدن مطلب همه چیز در مورد سپندارمذگان روز عشاق ایرانی در وبلاگ چتراتا کلیک کنید.